We vliegen er meteen in, en wel met aartsbisschop Léonard! Zoals u zich wellicht nog herinnert, hebben wij in een ver verleden geopperd dat het 'feminisme in België betere vertegenwoordigers verdient dan deze verzuurde vereniging van geitenwollen sokken [i.c. de vrouwenraad]'. En kijk, Femen België is ontstaan, en voor je het weet krijg je taferelen zoals dit. Wie denkt dat zulke individuen een schop onder hun achterwerk verdienen; deze man geeft u gelijk.
En het was de week van de Kerk niet, want dit weekend pakte De Standaard, ooit een tsjevenkrant, nu verre van dat, uit met getuigenissen over fysiek geweld door nonnen tot in de jaren tachtig. Volgens getuigen dwongen ze 'kinderen hun eigen braaksel op te eten en deelden ze zweepslagen uit'. In het verleden hebben wij nooit veel vertrouwen gehad in de aartsbisschoppen en bij uitbreiding de paus. We moeten toch toegeven dat er vreemde dingen moeten gebeurd zijn met de Kerk anno de jaren zeventig-tachtig. Ergens moet toch iemand op dit moment beseffen dat er iets grondig fout gelopen is en dit toch niet kan zijn waarvoor hun instituut staat? Helaas wachten wij nog altijd tevergeefs totdat die persoon gaat rechtstaan.
Komaan Franciscus I, dit is je kans zodat wij je tof zouden vinden! Rise and shine!
Dat u met ons al eens kan lachen, is algemeen geweten. Dat nu Christoph D'Haese (N-VA) een gooi doet naar een lachsalvo, is echter nieuw. Zoals u misschien weet, is Christoph D'Haese burgemeester van Aalst, daar waar de SP.A een beetje in de war is. Dat zit zo: de lokale SP.A-Aalst wil en zit tot nader order in de meerderheid, samen met N-VA dus. De landelijke SP.A, onder leiding van boegbeelden zoals Bruno Tobback en Daniël Termont, en semi-boegbeelden Renaat Landuyt en Freya Van Den Bossche en een aan lager wal geraakte (want geen burgemeester van Mechelen geworden) Caroline Gennez, die toch een kans vond in de krant te komen, vond dit echter niet kunnen en verzette zich hevig tegen die bestuursdeelname.
Maar daarmee creëerde SP.A-landelijk een gevoel wat ze juist wilden vermijden: dat het landelijke bestuur besliste over het doen en laten van het lokale bestuur; en da's niet zo best want niet zo democratisch. En de SP.A wilt zich wel profileren als democratisch en rechtvaardig, niet als absolute leider. Dus paste SP.A-nationaal een sluwe tactiek toe. SP.A-Aalst mag doen wat het wilt, maar we zullen godverdekke op u vingers zien, en de moment dat ge het ook maar een beetje verpest, zullen wij de nodige maatregelen treffen. En kijk, vorige week was het een beetje verpest; SP.A-nationaal schold SP.A-Aalst uit via elke mediavorm. Daardoor waren er nieuwe voorzittersverkiezingen bij SP.A-Aalst, en uiteindelijk werd de anti-bestuursdeelname kandidaat verkozen.
Maar goed, Christoph D'Haese dus. Weet u, we gaan niet eens met hem persoonlijk lachen, maar wel met zijn bestuursakkoord. Sommige dingen zijn namelijk redelijk absurd. Dat alle leden van de meerderheid moeten stemmen zoals hun partij dat opdraagt is al een beetje wenkbrauw-fronsend, maar volgende zin: "Aan het OCMW-loket worden mensen uitsluitend in het Nederlands geholpen, behoudens levensbedreigende omstandigheden." We kunnen niet wachten met te zien hoe deze regel in de praktijk gaat aangepakt worden.
Afgehakte voet? Nederlands! Afgehakt hoofd? Eender welke taal. Dat lijkt ons nog een beetje duidelijk. Maar wat doe je met een op til zijnde bevalling? Behoorlijk ongedetailleerd, dat bestuursakkoord als u het ons vraagt. En ze hebben het niet aan ons gevraagd, dus u ziet meteen wat voor miserie daarvan komt.
Ondertussen is dezelfde miserie zich ook op federaal vlak aan het afspelen. Joëlle Milquet (CDH) is van de ene week op de andere geëvolueerd naar paria binnen de regering. Dat omdat haar plannen over Syrië al gelekt waren in de kranten voor de vice-premiers op de hoogte waren. Dat is blijkbaar not done. Het gevolg: Milquet wordt uitgescholden en gepest, vooral door Reynders (MR). En die peutertuin bestuurt dus het land, of beter gezegd, beweert dat te doen; toch onbegrijpelijk.
Wilfried Martens en Miet Smet (beiden CD&V, de laatste werd ooit vergeleken met een ruïne, wat meteen een penisvormige cactus opleverde) zijn niet van gisteren. Ook al zijn ze politiek even relevant als ons, via allerhande truc'en vinden ze toch weer de media. Vijf jaar geleden zijn beide sujets getrouwd voor het stadhuis, en het afgelopen weekend voor de Kerk. Wat ze meteen de voorpagina van De Zondag opleverde. Ze waren ook weer even in de vergetelheid geraakt en hadden dringend hun nodige portie aandacht nodig. Wij gokken op een adoptiekindje binnen het jaar als volgende stap, met de exclusieve rechten voor de foto's voor Story.
Oh ja, officieel is het koppel nu pas getrouwd voor de Kerk omdat Martens pas officieel weduwnaar is sinds dit jaar, en beiden zijn erg gelovig, en blablabla, ze willen oprecht trouwen voor de Kerk (of willen ook eens kindjes slaan met een zweep, wie weet) en yaddayadda. Tsjevenpraat zonder weerga met andere woorden. Waar overigens niets mis mee is. Of zoals iemand ons onlangs heeft geleerd: respecteer niet iemands mening, maar wel het feit dat iemand een mening heeft. Vrij vertaald: Spreek zotten nooit tegen. Waarmee wij niet willen insinueren dat alle tsjeven zotten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten