Een mens zou het al gauw tragisch vinden, moest hij niet weten dat het over de Open VLD gaat en zo'n inconsequente houding bijgevolg te verwachten is, maar toch. Gwendolyn Rutten, voorzitster van eerdergenoemde partij, wil namelijk af van de term 'confederalisme'. Want dat woord is vies, vuil, plakkerig, aanhankelijk, besmeurd; enfin, de N-VA gebruikt dat dikwijls, en dus kunnen wij dat niet meer doen; die trant, u kent dat wel.
Meteen bakken kritiek over zich heen gekregen, en dan nog het meest van binnen haar eigen partij. Een partijlid meldde: 'oh, ik wist niet dat het partijcongres al geweest was en er dus al een nieuwe beginselverklaring was?'. Waarop Rutten, en nu komt het tragische van heel het verhaal naar boven: "Ik ben de partijvoorzitter, dus ik bepaal de koers." Dat verwijt Bart De Wever een dictatoriaal beleid te voeren, dat beweert enigszins voor de democratie te zijn, en dat zegt dan zoiets. Het gevolg? Niets, want alleen als Bart De Wever zoiets zegt wordt dat voorpaginanieuws. Consequentie, het is een schaars goed geworden.
En ondertussen zit Rutten maar voortdurend tegenstrijdigheden te communiceren. Een wijsheid die ons al eens verteld werd, is 'tel is ne keer tot twee en zeg dan iets'. De Open VLD, nooit al sterk geweest in nadenken, heeft die stelling klaarblijkelijk omgevormd tot: 'zegt twee keer iets, denkt dan is na, zegt dan iets anders, denk terug nog is na, zegt dan terug het eerste, en herhaal dat proces ne keer of zeven.' We gaan zeggen wat iedereen denkt: zelfs een pratende bitterbal is verstandiger dan Gwendolyn Rutten.
En net wanneer we dachten dat ze zich eindelijk eens een dagje ging koest houden, komt ze dan weer met het nieuws naar buiten dat ze een boek heeft geschreven. Een boek, godbetert. Een mens zou haar een slaappil geven zodat ze zich toch eventjes rustig houdt, driewerf helaas. In haar boek, 'De geëngageerde burger', het zou gerust het nieuwste avontuur van Suske en Wiske kunnen zijn, wil ze iedereen oproepen om 'de handen uit de mouwen te steken' en na te denken over 'een liberale politieke lente'. Niet dat er rekening gaat gehouden worden met wat u denkt, want, we citeren voor het gemak twee alinea's terug; Rutten 'is de voorzitter en bepaalt de koers.' Maar u mag ook eens meedenken met de grote mensen hoor. Sympathiek van mevrouw Rutten. Ondertussen vragen wij af hoe'n grote friteuse we zouden nodig hebben om haar erin te smijten, maar dat terzijde.
We gaan, zonder al te veel commentaar, nog een paar Rutten-citaatjes geven, lachen is altijd leuk. Komen ze: 'Het is een oproep aan iedereen die het beu is om beu te zijn!' Pareltje! 'IK heb een visie opgesteld die ons uit de crisis zal leiden. [...] We moeten kritisch zijn voor onszelf.' Behalve kritiek op Rutten natuurlijk. 'Het door MIJ geschetste beeld. [...]' Een mens zou bijna van een eenmanspartij spreken... Of iemand is verliefd op zichzelf, dat kan ook. Tot slot: 'Dit is een participatief proces; MIJN boek geeft de leiding.'
Hoofdletters zijn om een punt duidelijk te maken en niet oorspronkelijk zo.
Over communicatie bij de Open VLD gesproken, en stoemelings hebben wij een interview gezien met Annemie Neyts (nestor (enfin, nestorina) in het Europees Parlement, Open VLD) en Linda De Win, 's lands meest irritante politiek verslaggever na Fladderke. Neyts meldde daarin aan De Win dat Karel De Gucht met een 'klein probleempje' zat. Vraag ons niet waarom, maar wij dachten meteen aan iets toilet-gerelateerd, maar dat bleek fout te zijn.
Blijkt dat op de verkiezingslijsten voor het Europees parlement afwisselend een man en een vrouw moet staan. Bijgevolg staat Karel - maar neen, ik licht de belastingen niet op, die boete van Europa is onterecht - De Gucht slechts op een derde plaats en is de kans dat hij verkozen wordt quasi nihil. Absoluut geen gemis voor de mensheid - integendeel zelfs - maar dat is zelfs het punt niet! Die Europese verkiezingen zijn nog elf maanden weg. Elf maanden. En dat beheerst dus op dit moment alles bij de Open VLD op Europees vlak. Wij hebben dezelfde partij onlangs een andere partij horen verwijten dat ze al volop bezig zijn met te denken aan de verkiezingen volgend jaar... Pot, ketel, zwart. U maakt het plaatje zelf wel af.
Ondertussen is Howard Gutman (als u niet weet wie dat is, leest u er gerust een paar columns van ons op na, ergens in februari/maart) in opspraak geraakt, niet omdat hij wéér een Vlaamse gemeente was vergeten te zoeken, maar omdat hij misschien, maar niet dat het zeker is, betrokken zou zijn geweest in een zedenschandaal. Reden genoeg voor de VRT om Gutmans rubriek in Villa Vanthilt af te schaffen. 'Niet om een oordeel te vellen over de zaak, maar wel als voorzorgsmaatregel wanneer een mensen in opspraak komen.' Lees: om een oordeel te vellen over de zaak. Het was uiteraard al langer duidelijk dat het principe 'onschuldig tot het tegendeel bewezen wordt' in VRT-kringen 'aan de schandpaal tenzij u Johan Vande Lanotte bent, dan bent u onfeilbaar' is.
Italiaanse parlementsleden hebben aan de Europese commissie gevraagd om de annulering van de V250 treinen te onderzoeken, of dat wel wettelijk is enzo. Wij zijn verbaasd dat Europese Commissie niet in lachen uitbarstte, maar toen bedachten we ineens dat zij onlangs herbruikbare olijfoliekannen hebben afgeschaft en bijgevolg nemen ze zichzelf wel heel serieus. Soit. De Italianen beweren dat 'het niet redelijk is om een bedrijf leider op de transportmarkt in Europa zo zwaar te sjarelen.' Leider op de transportmarkt in Europa? Het is hier nog erger gesteld dan we dachten. En niet veel later kwam daar dan plots het bericht dat Denemarken not amused is met de treinen van AnsaldoBreda daar. Op een honderdtal treinen kunnen er daar maar een handvol rijden, omdat de rest aan de kant staat wegens roestvorming of nog niet geleverd is. Welwelwel. Waar hebben wij dat nog gezien? Leider op de transportmarkt? Ons gat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten