Leve Bruno!

We weten het, het is al lang geleden, maar wanneer één van onze idolen erkenning krijgt, dan zijn we er naar goede gewoonte terug bij.



Wat blijkt immers uit een recente peiling van De Standaard en de VRT (de foutjes die de VRT maakt zullen er wel door De Standaard uitgehaald worden, nemen wij aan - hahaha, stout!)? Bruno Tobback blijkt zowel bij SP-A als niet SP-A kiezers populairder dan John Crombez. Wij weten niet hoe Bruno Tobback zich op dit moment voelt, maar wij gokken dat zijn gezichtsuitdrukking er ongeveer zo uitziet:

De gezichtsuitdrukking van Bruno - (c) SP.A

Ook van zijn liefhebbende vader, die op gepaste momenten altijd klaarstond met goede raad en oorvegen, zijn ondertussen beelden opgedoken die 's mans reactie hebben vastgelegd:

"Whut?" - (c) Knack

Van John Crombez is alleen nog maar dit beeld opgedoken, wat suggereert dat de man er nog best mee kan lachen. Bruno kan zijn pret niet op, klaarblijkelijk.

(c) Knack

Maar alle gekheid op een stokje, hoewel leedvermaak altijd leuk is, is het toch altijd interessant om zich af te vragen hoe het komt dat Bruno nu plots zo populair is. Immers, herinner u nog onze vorige blogpost, in het koude februari van 2015, menslief, toen wilde niemand nog openlijk of heimelijk zijn steun uitspreken voor de man.

Dan vraagt een mens zich af, wat heeft John Crombez gedaan het afgelopen anderhalf jaar, dat verklaart misschien waarom hij zo onpopulair is. Goed, John Crombez is dus verkozen tot voorzitter, en ging zijn partij op het rechte pad zetten, en terug naar de kern van de partij gaan, zoals hij destijds zei. Wat heeft John gedaan? Wel. Niets. Enfin, jawel, een interview gegeven om te zeggen dat SP.A jarenlang te laks is geweest en 'flinkser' moet zijn. Moest ik Louis Tobback zijn en dood zijn, ik zou mij omdraaien in mijn graf, luid grommend.

Dat is toch niet te geloven; die man heeft 1 belofte na te komen na zijn verkiezing als voorzitter, en slaagt erin om compleet het omgekeerde te doen. Nog even en een mens zou nog geloven dat socialisten hypocriet zijn. En dan is het niet moeilijk dat je populariteit daalt. Want wees nu eens eerlijk; wat heeft SP.A het afgelopen half jaar gedaan? De macht verloren in Hasselt, dat klopt. Zelfs Daniël Termont is in opspraak gekomen. Termont! Zoals menig conservatieve persoon opwerpt: "Van alle sossen is Daniël nog het minst grote kwaad." En zelfs die man blijkt niet meer onbesproken.

Dat geeft dus onvermijdelijk de indruk dat John de touwtjes niet in handen heeft. En dat straalt af op de voorzitter en daardoor daalt zijn populariteit. Overigens is dat niet het einde van alle ellende bij SP.A, want hoewel hun partij relatief goed scoort in de peilingen [een dikke 15 %], blijkt dat ze geen gezichten hebben die het goed doen bij de kiezers; sterker nog; Maggie De Block is populairder dan John Crombez bij SP.A-stemmers! En John Crombez is dan nog op Bruno Tobback na de populairste figuur bij de socialisten. Een mens zou stilaan beginnen wanhopen. In een reactie minimaliseert Crombez de impact: "De pop-poll staat vol figuren wiens partijen achteruit gaan, maar goed, nieuwe gezichten worden gelanceerd, en op lange termijn zal dat renderen; ik heb daar het volste vertrouwen in." Moest ik journalist zijn, ik zou nog een vraag stellen over het feit dat Bruno populairder is dan John, maar bon, Terzake doet ook zijn best natuurlijk.

Mijnheer Crombez heeft dus een gigantisch imago probleem. Misschien is het tijd dat Bruno John nog eens uitdaagt; lachen is gezond. En lachen, dat is wat Groen & Meyrem Almaci vandaag doen, met hun beste resultaat sinds jaren. Overigens geldt bij Groen dezelfde kanttekening: ook Groen heeft geen populaire gezichten bij hun kiezers. In een reactie laat Almaci weten dat "ze liever een team heeft dat vooruitgaat, dan een individu dat achteruitgaat." Wij laten weten dat we ook liever vooruit dan achteruit gaan. Tenzij we achter ons moeten zijn natuurlijk.