Een nieuw dieptepunt

Dat wij en de eindredacteur VRT-journaal niet altijd dezelfde mening toegedaan zijn, heeft u wellicht al door.  Dat het VRT-Journaal soms overdreven accenten legt op bepaalde nieuwsfeiten, ongetwijfeld ook. Dat er op dat vlak vandaag een nieuw dieptepunt is bereikt, is vermoedelijk nieuw voor U. Deze laatste bewering zullen we even kort voor u uitleggen.

Het Journaal van 7 van vandaag, 13 maart 2013, begon verrassend genoeg niet met de sneeuw en in een moment van hoop die later ijdel bleek te zijn, dachten we dat de VRT eindelijk het licht had gezien. Het Journaal opende immers met de herdenking van de busramp in Sierre. Een ingetogen plechtigheid werd getoond, we zijn inmiddels toch al zo'n zeven minuten ver in het Journaal. Geen vuiltje aan de lucht tot nu toe.

Maar toen liep het onvermijdelijk fout. Terwijl de beelden van de plechtigheid op het scherm te zien waren, was er plots geluid te horen. Niet zomaar geluid, nee, gejuich van duizenden mensen. Inderdaad; een plechtigheid om een busramp waarin meer dan twintig kinderen het leven lieten, wordt 'opgefleurd' door gejuich van duizenden mensen.

Als de VRT een beetje consequent zou zijn, wat uiteraard niet het geval is, het blijft de VRT, wordt de verantwoordelijke daarvoor ontslagen; want dit is toch nog wel een pak erger dan een geweerschot onder je reportage te monteren. Een journalist die nu overigens werkzaam is bij VTM nieuws, maar dat terzijde. Goed, dus, gejuich. Enkele seconden later werd de reportage dan ook nog bruusk afgebroken, iets wat wij niet bepaald onder de noemer 'respectvol' zouden durven classificeren, en zagen we een beeld van een schoorsteen in close-up, waaruit witte rook kwam.

Wim De Vilder probeert ondertussen zo goed en zo kwaad als het kan te improviseren. 'Er is rook te zien en ik meen dat het witte is.' Het gejuich had eventueel nog een extra aanwijzing kunnen zijn. Nu goed, ondertussen zitten wij live naar juichende mensen op het Sint-Pietersplein te kijken. Drie minuten zouden wij dat kunnen verdragen. Na vijf minuten zouden wij ons toch al iet of wat beginnen ergeren. Vijfentachtig minuten die beelden tonen zou toch waanzin zijn?

Helaas, wij hadden de VRT onderschat. Het VRT Journaal van 7 heeft maar liefst 85 minuten blijven rondhangen live in Rome. Meer dan de helft daarvan is gespendeerd aan speculeren wie de nieuwe paus zou zijn, want dat was toen nog niet bekend. Ondertussen werden we ook nog verblijd door bijzonder nietszeggende commentaar van André Vermeulen. We menen zelfs dat er op een gegeven moment een passage uit de Bijbel werd voorgelezen, maar het kan goed zijn dat we aan het ijlen waren toen. Hoewel, de VRT zou daar absoluut nog toe in staat zijn.

Nu goed, na 85 minuten (het was ondertussen half 9) werd het Journaal afgebroken. Wij hoopten op z'n minst nog een kleine opsomming van andere hoofdpunten te krijgen, excuses eventueel. Nope. Wim De Vilder zegt met een pokerface dat we op Canvas kunnen verder genieten. Wij moesten ons inhouden om onszelf niet pijn te doen.

Want, in vredesnaam, wie interesseert zich nu in die 85 minuten nietszeggende beelden? Niemand. Zelfs op Facebook zijn er amper stemmen te horen van mensen die het een goede nieuwsuitzending vinden. Wel al 70 reacties om de VRT op hun plaats te zetten. En terecht. Want, zou het bijvoorbeeld niet gekund hebben om eerst het nieuws verder af te ronden, en dan live naar het Vaticaan te gaan. Of heel die zwik op Op12 te zwieren? Waarom heeft de VRT dat gedrocht eigenlijk? Maar neen, we hebben een nieuwe paus, en hij zal door uw strot geramd worden ook.

Al wat u moet weten is dat deze nieuwe paus nog conservatiever is dan Benedictus XVI en we illustreren dat best aan de hand van het homohuwelijk. Benedictus XVI zei nog dat het homohuwelijk de grootste bedreiging voor de maatschappij was, in vergelijking met de nieuwe paus is dat nog een vriendelijk en verdraagzaam standpunt. Volgens de Nieuwe-Oude-Man-Met-Het-Witte-Gordijn moeten de 'gelovigen' de 'oorlog van God' tegen 'dit project van de Duivel' steunen. De paus mag dan wel voor 'naastenliefde voor iedereen' prediken, maar wij zijn eerder geneigd 'naastenliefde, ons gat' te zeggen.