Emigreren naar een ander petattenveld

Er zijn van die dagen dat het enige wat je wil doen emigreren naar een ander land dan België is, zoals Zweden of Finland. Of Canada, zelfs Pascal Smet is daar zeer over te spreken? Wat is dat hier toch in België? Bij het Antwerps parket loopt het zo hard fout dat zelfs een scenarioschrijver van familie high door meth het niet zou kunnen bedenken. Ondertussen krijgt het ACW een rente van Belfius waarvan u en ik alleen nog maar kunnen dromen, en dan is er nog de hele petattenveld-saga.

Over het Antwerps parket kunnen we kort zijn en gaan we niet teveel zeggen. We gaan op z'n minst wachten tot er een beetje duidelijkheid is verschaft. Heeft procureur Dams waarlijk tegen niemand iets gezegd en heeft hij zich écht van zaak vergist? Is er dan echt geen contact geweest met betrekking tot de dood van Jonathan Jacob? En hoe zit dat met die diamantfraude-zaak?  Nee, we wagen ons voorlopig nog niet aan deze wespennest.

Een andere wespennest is het ACW-débacle. Vergeten we omzeggens even alle fiscale trucjes dat de vakbond heeft toegepast onder het motto: "Als ik pleit voor een snelheidsbeperking van 70 km/u, dan mag ik toch nog wel 70 km/u rijden zeker?". Lees er gerust onze vorige blog nog eens op na overigens, leescijfers zijn altijd leuk. Hoe dan ook, de storm was amper gaan liggen (enfin van code rood naar code oranje gegaan), of er kwam weer iets nieuws aan het licht. Nu blijkt dat het ACW van Belfius een rente krijgt van maar liefst 6,25 % of sterker nog 7,75 %, daar was wat onenigheid over, er was zelfs sprake van dat Steven Vanackere (niet toevallig van CD&V...) de regering had voorgelegen. Zoals u weet, kan en mag dat allemaal, geen probleem.

Nu stuit het ons toch wel zeer tot de borst dat het ACW 6,25 % (hetzij 7,75 %) rente krijgt van Belfius. Uitgerekend Belfius. Zoals u weet heeft elke belastingbetaler betaald om Belfius te redden. Een bank die bestuurd werd door Jean-Luc Dehaene (toch wel niet CD&V zeker?!) en zo het ene rommelkrediet na het andere kocht. Geen probleem, vrijgesproken, niet in de minst treft Jean-Luc Dehaene daar enige schuld. Het komt er dus op neer, dat u en ik (enfin niet ik, leve het studentenleven) betaalt voor de interest van het ACW, die al zo solidair is dat ze via allerlei achterpoortjes een minimum aan belastingen moet betalen. Ter vergelijking, een schamele ziel zoals u en ik (deze keer wél ik) krijgt in het beste geval een rente van 1,75 % bij Belfius. Nadat Belfius eerst al miljarden euro's van u had gekregen om hun 'foutje' te herstellen. Geen probleem.

Dan is er daar nog de hele hetze rond het petattenveld in Wetteren. Zoals u wellicht herinnerde hebben actievoerders van de Field Liberation Movement in mei 2011 naar eigen zeggen op een vreedzame manier zonder vandalimse geprotesteerd tegen het aardappelveld met genetisch gemanipuleerde aardappelen. Beelden van dat vandalismeloos protest kan u hieronder bekijken.

Zoals u wellicht ook gemerkt hebt in de beelden, is de politie niet enorm efficiënt met zijn werkwijze om de activisten op eender welke manier te hinderen. De korpschef had daar achteraf het volgende over te zeggen: "Ja... De activisten hebben zich niet aan de afspraken gehouden." Nu lijkt het ons niet echt aangewezen om als politiechef uit te gaan van wat activisten zeggen... Enfin, een beetje goede wil lijkt ons een essentiële eigenschap van een politiekorpschef, maar zulk een naïviteit kan in sommige gevallen toch ronduit gevaarlijk worden?

Nu goed, dat was de situatie twee jaar geleden. Onlangs is de hetze helemaal opnieuw begonnen omdat Barbara Van Dyck, woordvoerster van de actievoerders door de rechtbank is veroordeeld tot zes maanden celstraf, een boete van 20.000 euro en ontslagen is als onderzoekster aan de KU Leuven, één van de mede-initiatiefnemers van de ggo-proef in Wetteren. Dat die zes maanden cel en 20.000 euro er ver over is, gaan wij niet ontkennen. Dat Van Dyck en de publieke opinie daarover verontwaardigd is, kunnen wij begrijpen. We konden het al wat minder begrijpen wanneer we leerden dat Van Dyck niet op haar rechtszaak was komen opdagen. We geven onze lezers een goede raad: kom altijd naar uw rechtszaak. Een nog betere raad: vermijd rechtszaken in het geheel.

Waar wij echter wél van walgen is de verontwaardiging dat Van Dyck is ontslagen als onderzoekster aan de KU Leuven. Zo lazen wij in een opinieartikel van Anne-Terese De Keersmaker in De Standaard, letterlijk het volgende:

Barbara Van Dyck en haar medestanders hebben volgens mij geen noemenswaardige misdaad begaan.

Kijk, dat is een interessant uitgangspunt. Stel, u vernielt de omheining van het huis van Anne-Teresa De Keersmaeker. U hebt geen misdaad gepleegd, volgens haar. U mag dat. Stel, u vernielt de omheining van de luchthaven van Zaventem. U hebt geen misdaad gepleegd volgens haar, u mag dat. Stel, u vernielt de omheining van de gevangenis van Dendermonde, waardoor een tiental criminelen kunnen ontsnappen. U hebt geen misdaad begaan volgens haar. Zeer interessant uitgangspunt. Enorm gevaarlijk precedent ook. Wat verder lezen we dit:

Van onze universiteiten verwacht ik in de eerste plaats wetenschappelijk onderzoek in het belang van de samenleving. Bezorgd als de universiteiten moeten zijn om de volksgezondheid, verwacht ik van hen een voortrekkersrol in het onderzoek naar de gevaren van ggo's.

Het is natuurlijk niet zo simpel om onderzoek te voeren wanneer dat gesaboteerd wordt natuurlijk... Maar dit alles valt in schril contrast met hetgeen we lazen helemaal onderaan:

Na haar actie in Wetteren werd zij door de KU Leuven schandelijk ontslagen. Terwijl ze vooral recht had op de bijzondere steun en waardering van haar rector.

We gaan eerlijk zijn, bij het lezen van deze zin ontploften wij bijna. Wanneer een onderzoekster van een universiteit een proef saboteert - om niet te zeggen vernielt - is het dus de taak van de onderzoeksleider om de onderzoekster te bedanken?! Komaan zeg, een beetje realiteitszin kan écht geen kwaad...

Geen enkel bericht missen? Volg ons ook op Facebook!