Vanackere (CD&V) had het de laatste tijd niet makkelijk. Eerst bleek dat hij op de hoogte was van de 7.75 procent rente van het ACW, vervolgens bleek hij dat dan weer niet, dan had hij de regering weer voorgelogen, dan weer niet, dan werkte er een kaderlid van Belfius op zijn kabinet, dan weer niet, en dan terug wel.
Naar eigen zeggen zal blijken dat 'wanneer het stof gaan liggen is, mij niets verweten kan worden'. Tuurlijk, iedereen neemt ontslag als hem niets verweten kan worden... Je zou toch denken dat Vanackere toch een les geleerd zou hebben van Jean-Luc Dehaene (CD&V en vermoedelijk de meest hautaine, hypocriete man die Vlaanderen rijk is - en als u ons niet gelooft raden wij u aan om de derde aflevering van Basta eens te bekijken), dan is het toch wel dat je als je alles zou verpesten je je ontslag niet moet indienen. De belastingbetaler lost dat wel op!
Hoewel, Vanackere beweert dat de 'persoonlijke, onterechte aanvallen op mijn persoon hun tol geëist hebben'. Nu moeten wij wel toegeven dat als zulk een verklaring voor één politicus plausibel zou klinken, het wel voor Vanackere moet zijn. Eerder maakte de slechtere onderzoeksmedia (Story! Dag Allemaal!) al gewag van een uitgebluste Vanackere, en dat was voordat er iets mis was met het ACW.
Nu goed, Vanackere is dus vertrokken. Volgens het partijbestuur van de CD&V getuigt de beslissing van 'grote moed en verdient die het grootste respect'. Hihi. De N-VA langs haar kant 'respecteert de beslissing' en wil benadrukken dat 'wij niet hebben gesuggereerd dat Vanackere iets gedaan zou hebben dat tot ontslag zou nopen'. Interessant.
Nu goed, dan zullen wij er ook maar van uitgaan dat Vanackere niets te verwijten valt. Wie valt dan wel iets te verwijten? Dat is een moeilijke vraag, want er zijn best veel kanshebbers. Allereerst is er natuurlijk het ACW, dat qua hypocrisie zo mogelijk niet onderdeed voor het ABVV - een hele prestatie. Anderzijds is daar natuurlijk Belfius/Dexia en zijn CEO Jean-Luc Kukeleku.
Dat laatste lijkt aannemelijk, had Jean-Luc een beetje zijn best gedaan of gewoon geluisterd naar zijn kaderleden, dan had hij geweten dat hij rommelkredieten had gekocht. Och, sprak de man, dat zal nog wel meevallen, en hij keerde zichzelf een riante bonus uit.
Goed, genoeg over het ACW, Steven Vanackere en Belfius; hoog tijd om het over een andere oude bekende te hebben: Johan Vande Lanotte. Zoals u zich misschien nog wel herinnert, ging Johan Vande Lanotte (SP.A) het niet meer hebben over de N-VA tot in 2014. Drie keer raden wat er vandaag, op 7 maart 2013 gebeurd is? Jemig, het zal Johan toch niet zijn die het heeft over de N-VA zeker?
'Het gedrag van de N-VA is schandelijk en schijnheilig', zo sprak de Keizer van Oostende. Op Facebook suggereerden enkele lezers van De Standaard dat Johan Vande Lanotte zelf schijnheilig was en dan nog iets over een 'Zilverfonds'. Dat hebben wij eens onderzocht se. 'Het Zilverfonds was een fiscale constructie, ten tijde van de regering Verfhofstadt I'. Lap, dat belooft al weinig goeds.
'De bedoeling is om een spaarpot aan te leggen met begrotingsoverschotten in betere jaren. Met dat spaarpotje kunnen we de kosten van de vergrijzing van 2010 - 2030 betalen', zo legde toenmalig minister van Begroting Vande Lanotte uit in de jaren 2001. Dus, we verduidelijken even voor u, begrotingsoverschotten, met andere woorden, als er geld over zou zijn. U ziet samen met ons de bui ongetwijfeld al hangen; van veel overschot is er geen sprake tegenwoordig. Een miljard of twee te kort, dat altijd. Bijgevolg: de spaarpot van het Zilverfonds is een legere doos dan het hoofd van menig republikein.
De voorzitter van het Zilverfonds verklaarde immers dat er heden 'genoeg geld in het Zilverfonds zit om de kosten van de vergrijzing voor een half jaar (zes maanden, nvdr) te betalen'. Klinkt als een geslaagd fonds, Johan.
Maar het wordt nog erger! In dat fonds zitten namelijk geen contant geld, maar wel schuldbekentenissen van de overheid. Wadadde? Speciaal ter gelegenheid van het Zilverfonds vond Johan, de sluwe rat, een nieuwe financiële constructie uit: de Zilverfonds-Schatkistbons. Het komt er eigenlijk op neer dat het geld dat de overheid spaart en zogenaamd in het Zilverfonds steekt, meteen aangewend wordt om staatsbons van dezelfde overheid te kopen. Lang verhaal kort: het geld gaat van de linkerzak naar de rechterzak van
Een vooraanstaande economie, enfin, één van de VUB [grapje he jongens], noemt het zilverfonds volksverlakkerij: "Het geld wordt dubbel geteld, éénmaal om de bevolking gerust te stellen (zie mij dat briefje eens in de spaarpot steken, nvdr) en éénmaal om de schuld af te bouwen (zie ons eens inkomsten krijgen door de aankoop van staatsbons, nvdr).
Hoe ging dat spreekwoord nu weer met een pot en een ketel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten