Wees op uw hoede en bescherm alles en iedereen die u lief is want Frank Deboosere heeft voorspeld dat het begin volgende week gaat sneeuwen. We kijken nu al vol afgrijzen uit naar volgende week. Er zijn immers twee mogelijkheden: ofwel heeft Frank Deboosere gelijk gekregen, wat heel straf zou zijn getuige het verleden, ofwel gaat het echt sneeuwen, en krijgen we een helse uitzending van het Journaal voor onze kiezen. Het komt er dus op neer dat we altijd verliezen.
Laat ons eerst het eerste en meest waarschijnlijke scenario verkennen: Frank Deboosere heeft ongelijk gekregen. Wanneer we afgaan op de voorbije keer dat hij sneeuw voorspelde, zal hij vermoedelijk de avond voordien in het Journaal mogen opdraven, om iedereen te waarschuwen: "Kom niet buiten als ge niet buiten moet zijn! Sneeuwen dat het gaat doen, levensgevaarlijk op de weg! Ge gaat uren vastzitten op de ring van Brussel in de kou! Blijf binnen! En als ge buitenkomt, doet dan een sjaal aan, want anders pakt ge nog een ferm verkoudheid ook." Op zo'n momenten blijven we ons er altijd over verbazen dat Wim of Goedele in staat is om begripvol te knikken naar zo'n onzin. Bij Jan Becaus zou hij zo niet moeten proberen afkomen, of hij kreeg terstond een pak slaag. Of een les Engelse uitspraak, dat zou ook kunnen.
Wanneer we dan de volgende ochtend ontwaken en uit het raam kijken, verwachten we dan ook dat we ingesneeuwd zullen zijn, het openbaar vervoer lam ligt en we dagen van onze gestockeerde voorraad conserven zullen moeten overleven. Groot was dan ook onze verbazing toen we uit het raam keken en hier en daar wat bruine smurrie zagen liggen, wat met een beetje goede wil gesmolten sneeuw zou genoemd kunnen worden, maar even goed gesmolten chocoladesorbet van den Aldi kon zijn.
Tegen alle advies van Frank in hebben we ons dan ook buiten gewaagd, iemand moet de krant uit de brievenbus halen. Uiteraard waren we goed aangekleed: sjaal, muts en handschoenen, en voor de veiligheid hadden we ook een vuurpijl meegenomen, we moesten eens onder een lawine terechtkomen. Eenmaal buitengekomen kregen we een vreemd gevoel. Het was warm. Verdacht warm. De thermometer gaf dan ook zes graden aan. Om acht uur 's ochtends. En Frank voorspelt sneeuw. Dat is toch niet te geloven? Bij elk fatsoenlijk bedrijf zou iedereen na zo'n flater zijn ontslagbrief krijgen, zonder premie. Bij de VRT houden ze het op een 'toch goed geprobeerd Frank!'.
Daarnaast is er nog het tweede scenario: Frank krijgt gelijk en het gaat echt sneeuwen. Dan is er nog meer miserie. Als het verleden een les kan zijn, zal het journaal maar liefst 20 minuten besteden aan die paar sneeuwvlokjes. Twintig minuten? Een mens vraagt zich af hoe je dat vol krijgt. Welnu, we wagen ons aan een voorspelling: als het deze week sneeuwt, ziet het journaal van die avond er als volgt uit:
Wim Devilder begroet ons met een jongensachtige grijns en opent Het Journaal als volgt: "De winter is in het land. Dat zorgde voor veel pret (op het scherm op de achtergrond zie je kindjes in de sneeuw spelen), maar ook voor veel ellende op de weg (pokerface, en op de achtergrond een auto die tegen een lantaarnpaal is geschoven.)"
Nu start er een verslag, vermoedelijk ergens in de Ardennen, waar je meerdere kindjes in de sneeuw ziet spelen. Omdat de VRT er prat op gaat zoveel mogelijk duiding in hun journaals te steken, sleurt de journalist in kwestie enkele mensen voor de camera om de volgende bijzonder maatschappelijk relevante vraag te stellen: "Wat zijn jullie aan het doen?". Dat heeft dan twee uur spelende kinderen zitten filmen - er zijn al mensen voor minder aan de schandpaal genageld door dezelfde VRT - en dan stelt dat nog zo'n vraag. Zo kunnen wij ook vijf minuten vullen natuurlijk.
Op dit moment komt Wim Devilder terug in beeld, zegt eerst nog een bijzonder veelzeggend 'Tja' - ongetwijfeld een gevolg van het besef dat dit het hoogtepunt van zijn carrière is - en gaat dan door met het volgende item: de ellende op de weg. We krijgen een beeld van een snelweg in België, negen kansen op tien de E40, de enige snelweg die de VRT kent, en zien daar auto's trager dan gewoonlijk rijden. Wederom onder het mom van duiding krijgen we een interview te zien met een automobilist: "Ja ze hadden gezegd dat ik moest thuisblijven, ma ja, ik moet wel gaan werken e meneer. Ik sta hier al een uur aan te schuiven. Ze zouden beter wat meer strooien!"
In sneltempo gaan we dan naar Dany Smagghe, van Touring, die op een brug boven op de E40 staat: "We hebben de mensen aangeraden om thuis te blijven, maar wanneer je met zo'n weer op de weg komt en je rijstijl niet aanpast, ja, dan gebeuren er ongelukken e." Volgende beeld: auto die tegen een lantaarnpaal geparkeerd staat. Voice-over: "Zwaar ongeval." Aan de auto is niets te zien, de lantaarnpaal staat een vijftal graden schever dan loodrecht, maar dat is dan ook alles.
Terug naar Wim Devilder, het tempo gaat de hoogte in: "De strooidiensten zijn vandaag voor dag en dauw uitgereden om de risicoplekken te bestrooien. We stuurden [naam van een journalist, vermoedelijk één die ze is goed zouden willen pesten, wij raden een zekere De Vadder, I. aan] op ronde met de strooidiensten. We krijgen dan weer een nietszeggend verslag, en zien hoe de VRT-nieuwsdienst vakkundig al veertien minuten heeft volgemaakt.
Uiteraard schakelen we hierna nog over naar de NMBS, je laat een paar mensen aan het woord die zeggen dat het 'altijd hetzelfde is' (u weet wel, duiding), vervolgens laat je de woordvoerder van Infrabel aan het woord (die van de NMBS heeft een burn-out door de Fyra-perikelen), die het op een bondig 'We zitten inderdaad met enkele vertragingen, maar die proberen we voor de avondspits weg te werken' houdt. Dat het ondertussen al zeven uur 's avonds is, deert de VRT niet, ze recycleren namelijk al hun materiaal van het middagjournaal zonder nadenken.
Tot slot geeft Wimmeke nog in sneltempo de situatie in andere landen weer, in Frankrijk ook spelende kindjes, in Polen is er vijf man doodgevroren, in Italië liggen ze te zonnen in bikini en ook de koninklijke familie in Engeland deelt in de sneeuwpret (u ziet nu vermoedelijk Prins William een sneeuwbal op Kate gooien.).
Afhankelijk van hoeveel tijd er nog over is, komt Frank Deboosere Wim nog even vervoegen in de studio, wees wel gewaarschuwd dat hij met zo'n hautaine grijns naast Wim zal zitten dat u moeite zal hebben uw televisietoestel niet weg te werpen - of wenend in een hoekje kruipen, dat kan ook. Die grijns doet ons dan ook onwillekeurig terugdenken aan die van een oud-leraar, waar we nu nog altijd jeugdtrauma's van hebben.
En zo zijn de twintig minuten zonder problemen volgemaakt. Het volgende punt in Het Journaal, dat Assad gedood is door rebellen, duurt slechts twintig seconden en krijgen we te zien 20 minuten ver in het Journaal. Want kindjes die in de sneeuw spelen, zijn uiteraard maatschappelijk veel relevanter.
Geen enkel bericht missen? Volg ons op Facebook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten